Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Αναλφαβητισμός




ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ
“Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα όλων... Τα κράτη είναι υποχρεωμένα να την εξασφαλίζουν στον πληθυσμό τους χωρίς διακρίσεις”.
                    (Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου).

 Ορισμός
  Αναλφαβητισμός, με την κλασική έννοια του όρου, είναι η άγνοια των στοιχειωδών γραμμάτων, η αδυναμία ανάγνωσης και γραφής.
   Σύμφωνα με την Ουνέσκο “αναλφάβητος είναι όποιος δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γραφή, η ανάγνωση και η αρίθμηση είναι απαραίτητες”.

Γλωσσομάθεια

 

                                                   Η ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ : Γλωσσομάθεια σημαίνει να γνωρίζει κάποιος καλά ,πέραν της δικής του μητρικής γλώσσας , μία ή περισσότερες ξένες γλώσσες.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ  : Γνωρίζει καλά κάποιος μία ξένη γλώσσα σημαίνει να κατέχει σε βάθος το λεξιλόγιο, την ορθογραφία, τη γραμματική , το συντακτικό και τους ιδιωματισμούς της, να έχει τη σωστή προφορά και να τη χειρίζεται με άνεση και ευχέρεια.

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Η γλώσσα των νέων

   
 Η …..  ΑΝΤΙΓΛΩΣΣΑ !!!
Η γλώσσα των νέων είναι ένα σύνολο ιδιαίτερων γλωσσικών φαινομένων , ένας ιδιόμορφος τρόπος έκφρασης / ομιλίας με χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από τη λεγόμενη πρότυπη γλώσσα.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ :
*     Πολυάριθμες στερεότυπες φράσεις.
*     Ιδιόρρυθμοι χαιρετισμοί / προσφωνήσεις.
*     Υβρεολόγιο.
*     Ξένες λέξεις.
*     Συντετμημένες ή παραλλαγμένες λέξεις φράσεις.
*     Σλόγκαν / ατάκες.
*     Δάνειες λέξεις από τη γλώσσα των υπολογιστών , της διαφήμισης , των ΜΜΕ.
*     Περιορισμένο λεξιλόγιο.

Κινδυνεύει η γλώσσα μας ;

 «ΛΕΞΙΠΕΝΙΑ» : Το πρόβλημα , τα αίτια δημιουργίας και οι τρόποι αντιμετώπισής του.
Διάγραμμα

Α. ΠΡΟΛΟΓΟΣ.
Β. ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ.
 1. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
Φτωχό λεξιλόγιο.
Αδυναμίες έκφρασης και εύστοχης διατύπωσης.
Γραμματικά και συντακτικά σφάλματα.
Χρήση ξένων λέξεων.
Ανάμειξη τύπων δημοτικής και καθαρεύουσας.
Υπεραπλούστευση του λόγου.
Συνθηματολογία/ συντομογραφίες.
Ειδικές γλώσσες  (ορολογία , «αργκό»)
Χυδαιολογία / γλωσσικός λαϊκισμός

Διάλεκτοι και ιδιώματα


Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
Ø  Η σχέση γλώσσας – πατρίδας είναι μια παλιά ιστορία. Νωρίς το «ομόγλωσσο»κρίθηκε ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά ενότητας, ταυτότητας και εθνικής συνείδησης του κάθε λαού.
Ø  Μέσα στη γλώσσα αποτυπώνονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η ιστορία, οι παραδόσεις , οι αξίες , ο τρόπος ζωής, η νοοτροπία του κάθε λαού.
Ø  Είναι το εργαλείο για την έκφραση του πολιτισμού, των τραγουδιών, της ιδιαίτερης λογοτεχνικής παραγωγής του λαού (π.χ. δημοτικό τραγούδι, Ερωτόκριτος…)

Η σημασία της γλώσσας


Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.
            Η ΓΛΩΣΣΑ :
v  Είναι ο κυριότερος κώδικας επικοινωνίας  μεταξύ των ανθρώπων, το εργαλείο ανταλλαγής απόψεων , ιδεών και σκέψεων.
v  Αποτελεί καθοριστικό παράγοντα κοινωνικοποίησης καθώς επιλύει διαφορές , επιτρέπει το διάλογο, παρέχει ενημέρωση και πληροφόρηση, συσφίγγει τις ανθρώπινες σχέσεις.
v  Είναι αναγκαίο συστατικό της πνευματικής ανάπτυξης του ατόμου , αφού σκέψη / νόηση και γλώσσα αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και επίσης παιδεία/ μόρφωση χωρίς γλώσσα δε νοείται.

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Αρχικοί χρόνοι ρημάτων

            

Αρχικοί χρόνοι ρημάτων της αρχαίας ελληνικής αττικής διαλέκτου

  1. γγέλλω, γγελλον, γγελ, γγειλα, γγελκα, γγέλκειν· γγέλλομαι, γγελλόμην, γγελομαι & γγελθήσομαι, γγειλάμην & γγέλθην, γγελμαι, γγέλμην
  2. γω, γον, ξω, (ξα &) γαγον (γάγ‑), χα & γήοχα, χειν & γηόχειν· γομαι, γόμην ξομαι & χθήσομαι, γαγόμην & χθην, γμαι, γμην

Αριθμητικά








Αριθμητικά λέγονται οι λέξεις που φανερώνουν αριθμούς ή παράγονται από ονόματα αριθμών. Τα αριθμητικά είναι: επίθετα, ουσιαστικά, επιρρήματα.
Τα αριθμητικά ουσιαστικά σημαίνουν αφηρημένη αριθμητική ποσότητα, είναι όλα θηλυκά και λήγουν σε -άς. Τα περισσότερα σχηματίζονται από το θέμα των απόλυτων αριθμητικών επιθέτων π.χ. δυ-άς, τρι-
ς κ.λπ. και κλίνονται όπως τα θηλυκά οδοντικόληκτα της γ’ κλίσης σε –άς, γεν. –άδος.
Τα αριθμητικά επιρρήματα φανερώνουν πόσες φορές επαναλαμβάνεται κάτι. Τα περισσότερα σχηματίζονται από το θέμα των απόλυτων αριθμητικών επιθέτων και λήγουν σε –άκις ή –κις π.χ. πεντάκις, δεκάκις κ.λπ. Σχηματίζονται ιδιόμορφα τα:
παξ (= για μια μόνο φορά), δς (= για δύο φορές), τρς (= για τρεις φορές) και νάκις (= για εννέα φορές).
Τα αριθμητικά επίθετα διακρίνονται σε απόλυτα, τακτικά, χρονικά, πολλαπλασιαστικά και αναλογικά.

Αντωνυμίες

ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ

Αντωνυμίες ονομάζονται οι κλιτές λέξεις που χρησιμοποιούνται στο λόγο αντί των ονομάτων (ουσιαστικών ή επιθέτων).
Τα είδη των αντωνυμιών είναι:
1.       προσωπικές,
2.       δεικτικές,
3.       οριστική ή επαναληπτική,
4.       κτητικές
5.       αυτοπαθητική,
6.       αλληλοπαθητική,
7.       ερωτηματικές,
8.       αόριστες,
9.       αναφορικές.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Θουκυδίδης, Ιστορία, 6.15.1–6.15.4


Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΑΙ Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ 
( Θουκυδίδης, Ιστορία, 6.15.1–6.15.4)
μν Νικίας τοιατα επε, τν δ θηναίων παριόντες ο μν πλεστοι στρατεύειν παρνουν κα τ ψηφισμένα μ λύειν, ο δέ τινες κα ντέλεγον. [6.15.2] νγε δ προθυμότατα τν στρατείαν λκιβιάδης Κλεινίου, βουλόμενος τ τε Νικίᾳ ναντιοσθαι,

Ξενοφώντος Ελληνικά 4 , 2 , 1 -4


 
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ , ΕΛΛΗΝΙΚΑ   4 , 2 , 1 – 4
ο δ Λακεδαιμόνιοι πε σαφς σθοντο τά τε χρήματα ληλυθότα ες τν λλάδα κα τς μεγίστας πόλεις συνεστηκυίας π πολέμ πρς αυτούς, ν κινδύν τε τν πόλιν νόμισαν κα στρατεύειν ναγκαον γήσαντο εναι.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Πλάτωνος , Απολογία 32 a – c




ΠΛΑΤΩΝΟΣ , ΑΠΟΛΟΓΙΑ   32  a – c

 γ γάρ, νδρες θηναοι, λλην μν ρχν οδεμίαν [32b] πώποτε ρξα ν τ πόλει, βούλευσα δέ·

Πλάτωνος Απολογία 38e -39b




                                                ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΑΠΟΛΟΓΙΑ  38e -39b
 
λλ οτε τότε ήθην δεν νεκα το κινδύνου πρξαι οδν νελεύθερον, οτε νν μοι μεταμέλει οτως πολογησαμέν, λλ πολ μλλον αρομαι δε πολογησάμενος τεθνάναι κείνως ζν.

Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά, 2.3.11–13


 
·        Ξενοφντος, λληνικά, 2.3.11–13
       Ο δ τριάκοντα ρέθησαν μν πε τάχιστα τ μακρ τείχη κα τ περ τν Πειραι καθρέθη·

Λυσίου, Κατὰ Νικομάχου, 31-33





·        Λυσίου, Κατ Νικομάχου, 31-33
      Παρεσκευασμένοι [γρ] τινές εσι κα τν φίλων κα τν τ τς πόλεως πραττόντων δεσθαι πρ ατο· ν γ γομαι νίοις προσήκειν πρ τν αυτος πεπραγμένων πολογεσθαι πολ μλλον τος δικοντας σζειν προαιρεσθαι.